ΠΟΙΗΣΗ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΡΕΓΚΟΥ-ΣΓΟΥΡΟΥ

                                            ΠΟΙΗΣΗ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΡΕΓΚΟΥ-ΣΓΟΥΡΟΥ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Φεύγει το καλοκαίρι

φεύγει γοργά κι ο Αύγουστος,

μαζεύει τις τελευταίες μέρες του.

Τα χρυσά ηλιοβασιλέματα

τη θαλασσομαγεία,

τα γλαροπούλια,

έναν παφλασμό,

τις έναστρες νύχτες του,

τους έναστρους έρωτες,

τις έναστρες μνήμες.

Το άρωμα και το θυμίαμα

της κοιμώμενης Παρθένου.

Πάει ο Αύγουστος

Δε «θα λούζεται στην αστροφεγγιά».

Κι ούτε ξέρουμε αν θα μας βρει του χρόνου,

«Στο βράχο να φιλιόμαστε».

Φθίνει ο Αύγουστος

της μυστικής και της φανερής αγάπης.

Ο Αύγουστος «μήνας και Θεός»

Ο Αύγουστος που καθένας,

σαν τον Αλεξανδρινό ποιητή

θα’ θελε να πει μια μνήμη,

που «δεν εσβήσθη πια»

αλλά είναι ολοζώντανη  και ζωογόνα.

Ο μήνας που όμοιος του δε θα ξαναρθεί,

ο καλός μήνας Αύγουστος.

                                            

                                     23-8-2014

ΤΙ ΝΑ ΠΩ

Τώρα σαν τι μπορώ να πω

Και τι να τραγουδήσω

Που φεύγουν χρόνια και ζωή

Και μας αφήνουν πίσω.

Τώρα που δεν μ’ αγγίζουνε

Αγάπες περασμένες

Που είναι πολλά τα βάσανα

Και πιο πολλές οι έννοιες

Τώρα που βιάζεται ο καιρός

Κι ακολουθεί  κι ο χρόνος

Που είναι περίσσος ο καημός

Κι αγιάτρευτος ο πόνος.

                                           21-10-2014

ΤΟ ΑΛΑΣ ΕΜΩΡΑΝΘΗ

Γοργά έφυγε ο χρόνος

Κύλησε μέσα από τα δάκτυλα μας

Μεσ’ από την καρδιά μας.

 Που πήγε η παιδική αθωότητα

Που πήγε η νιότη

Με τον ενθουσιασμό

Και με τον οίστρο της

Τα ώριμα χρόνια

Με τους πόθους και τα πάθη

Που χάθηκαν οι ελπίδες και τα όνειρα

Που χάθηκαν οι αξίες κι οι μεγάλες ιδέες

Κι οι Μεγάλοι άνθρωποι

Που χάθηκαν η ουσία και το νόημα της ζωής;

«Το άλας εμωράνθη»

Οι ταγοί κι οι τρανοί της γης ,της οικουμένης

Εμωράνθησαν

«Δεινοί συζητηταί και των μύθων ποιηταί»

Τα λόγια τους πομφόλυγες,

Κι όλοι εμείς το ανθρωπολόι, το ανθρώπινο κοπάδι

Και πιότερο εμείς οι πρεσβύτεροι οι πολιοί την κεφαλήν

Υπομένουμε

 Αν και τίποτα ουσιαστικά δεν περιμένουμε.

                                                    12-1-2015