Ιανουάριος 2012
Πρόταση
Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθειά οικονομική κρίση. Η ελληνική κοινωνία είναι σε απόγνωση και το πολιτικό σύστημα παραπαίει. Οι πολιτικοί οι οποίοι με την επιπόλαια πολιτική που ακολούθησαν επί δεκαετίες οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο αδυνατούν ακόμη και τώρα να πράξουν αυτό που απαιτούν οι κρίσιμες συνθήκες, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ακόμη και σήμερα τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν κοινοβουλευτικά την κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου αντί να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό την πραγματική κατάσταση και να χαράξουν από κοινού μια ρεαλιστική πορεία προς ένα λιγότερο ζοφερό μέλλον αναλώνονται σε σκιαμαχίες και παλαιοκομματικά παιγνίδια. Δεν αναλαμβάνουν έστω τώρα τις ευθύνες τους αναγνωρίζοντας τα λάθη τους και υπερβαίνοντας επί μέρους συμφέροντα ώστε να δράσουν αμέσως προς το κοινό συμφέρον.
Η πραγματική κατάσταση ως προς το διπλό οικονομικό πρόβλημα – το δημοσιονομικό και την ανταγωνιστικότητα – έχει ως εξής.
Δημοσιονομικό πρόβλημα
Απλοποιώντας τα πράγματα μπορούμε να πούμε ότι η θέση της Ελλάδας είναι περίπου η ίδια με την θέση κάποιου που έχει ετήσιο εισόδημα 100 € και χρωστά 200 € με επιτόκιο 5%. Για να πληρώσει τον τόκο των 10 € στο τέλος του έτους πρέπει να αυξήσει το εισόδημα του στα 110 € (10%) ή να μειώσει την κατανάλωσή του (την ευημερία του) στα 90 € και το χρέος των 200 € τότε θα παρέμενε το ίδιο. Αντί για αύξηση τα τελευταία τρία χρόνια το εισόδημα έχει μειωθεί. Τον επόμενο χρόνο, αν δεν υπάρξει η απαιτούμενη αύξηση του εισοδήματος του, θα πρέπει να μειώσει και πάλι την κατανάλωσή του για να μπορέσει να εξυπηρετήσει το χρέος του. Όπως γίνεται αντιληπτό, ο κατήφορος αυτός δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Για να σταματήσει όμως ο κατήφορος χρειάζονται αυξήσεις του εισοδήματός του πάνω από 10%, κάτι που είναι μη ρεαλιστικό. Γι αυτό κάποτε πρέπει να αρνηθεί τις πληρωμές των τόκων ή αν συνεχίσει τον κατήφορο δεν θα αργήσει να πεθάνει!
Στην οικτρή αυτή κατάσταση που βρίσκεται, έρχονται οι φίλοι και δανειστές του (θα λέγαμε η Τρόικα) και του λένε. Θα σε βοηθήσουμε να βγεις από τη θέση που βρίσκεσαι. Γι αυτό θα σου δανείζουμε με το ίδιο ή λίγο χαμηλότερο επιτόκιο τους τόκους που πρέπει να μας δίνεις, και εσύ κοίταξε να κάνεις ριζικές διαρθρωτικές και δομικές αλλαγές, να σταματήσεις τις σπατάλες σου, να νοικοκυρευτείς, να αυξήσεις τα εισοδήματά σου, και έτσι θα κατορθώσεις στο εγγύς μέλλον να βγεις από την παγίδα του χρέους που βρίσκεσαι.
Η προσφορά αυτή όχι μόνον δεν είναι λύση, αλλά μάλιστα μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε και ως κυνική πρόταση, διότι οδηγεί σε συνεχή αύξηση του χρέους και των τόκων, αν δεν κατορθώσει ο χρεωμένος να κάνει αμέσως ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές, που θα οδηγήσουν (κάποτε, πότε;) σε ετήσιες αυξήσεις του εισοδήματος του σε επίπεδα πάνω από 10%. Αυτό είναι όμως βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα ακατόρθωτο. Στο σημείο αυτό ακριβώς βρίσκεται και η πατρίδα μας. Καλούνται να πληρώσουν οι Έλληνες ετησίως, ακόμη και με το κούρεμα των 100 δις €, τόκους στο ύψος των 16 δις €, δηλαδή απαιτείται μία ετήσια αύξηση 7,8% του ΑΕΠ. Μία τέτοια ανάπτυξη είναι εξωπραγματική και μάλιστα στην οικονομική κατάσταση ύφεσης που βρισκόμαστε σήμερα, και με τους διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς που έχουμε, είναι αδύνατο να γίνει αυτό. Απαιτείται ένα κούρεμα του συνολικού χρέους και όχι μόνον του χρέους έναντι του ιδιωτικού τομέα το λιγότερο 50%.
Πρόβλημα ανταγωνιστικότητος
Η Ελλάδα επί πολλά χρόνια έχει αρνητικό ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, πράγμα που δείχνει έλλειψη ανταγωνιστικότητος. Η συζητούμενη σήμερα πάλι μείωση των ονομαστικών μισθών δεν αποτελεί μονόδρομο, η καλύτερη επιλογή είναι η αύξηση της παραγωγικότητας για την οποία υπάρχουν μεγάλα περιθώρια στην Ελλάδα. Προς τούτο απαιτούνται αποκρατικοποιήσεις, η ριζική μείωση του παρεμβατικού κράτους, η απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών και η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων ώστε να αυξηθεί ο ανταγωνισμός στην ελληνική αγορά.
Αυτά βέβαια δεν μπορούν να γίνουν σε μία μέρα, αλλά η τεχνογνωσία υπάρχει. Πρέπει κυρίως να υποχωρήσουν τα συντεχνιακά και άλλα συμφέροντα επιμέρους κοινωνικών ομάδων προς όφελος του γενικού συμφέροντος.
Για να γίνει αυτό πρέπει να χειραφετηθεί η κοινωνία από το πολιτικό σύστημα και να επιβάλει σε αυτό έναν άλλο τρόπο άσκησης πολιτικής. Αυτό ισχύει για το σημερινό πολιτικό προσωπικό το οποίο έχει ελπίδες να επιβιώσει μόνο αν προσαρμόσει τελείως την συμπεριφορά του και πολιτευθεί στο μέλλον με υπευθυνότητα και κυρίως για τις νέες πολιτικές δυνάμεις που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στο προσκήνιο. Μια τέτοια κίνηση έχει ήδη αρχίσει, νέα πρόσωπα εμφανίζονται και νέος πολιτικός λόγος αρθρώνεται εδώ κι εκεί, αυτά τα μικρά ρυάκια θα έπρεπε να ενωθούν για να σχηματίσουν ένα μεγάλο ποτάμι που να παρασύρει το παλιό και να επιτρέψει την δημιουργία του νέου.
Η εξέλιξη αυτή θα διευκολύνονταν αν μια προσωπικότητα κύρους και ευρύτερης αποδοχής έπαιζε ρόλο καταλύτη για την απαιτούμενη σύγκλιση και εγγυόταν την σοβαρότητα του εγχειρήματος. Μια τέτοια προσωπικότητα θα μπορούσε να είναι ο Λουκάς Παπαδήμος αν αναλάμβανε ηγετικό ρόλο. Αλλά πρέπει να βγει και να μιλήσει καθαρά στον Ελληνικό Λαό, ότι ορισμένες αλλαγές πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα όχι επειδή το ζητούν οι εταίροι ή το απαιτούν οι δανειστές αλλά επειδή το επιβάλει η δεινή κατάσταση και επειδή χωρίς αυτές η Ελλάδα θα γυρίσει δεκαετίες πίσω. Η ελληνική κοινωνία ωριμάζει, πιστεύουμε, με ταχείς ρυθμούς ακριβώς λόγω της πολύπλευρης κρίσης. Και η κρίση πλήττει και τους Έλληνες του εξωτερικού. Ίσως σε άλλο βαθμό και σε άλλα επίπεδα. Αλλά η κατάσταση της χώρας τους θλίβει και τους ανησυχεί το ίδιο. Οι Έλληνες εντός και εκτός της Ελλάδας θα μπορούσαν να εργασθούν από κοινού, ώστε να προκύψει αυτή η αξιόπιστη εναλλακτική λύση, να στηρίξουν τις νέες δυνάμεις και να εξηγήσουν στον Λουκά Παπαδήμο ότι θα τον στηρίξουν, αν αναλάβει τις ευθύνες που η ιστορική στιγμή του επιβάλλουν. Να ηγηθεί ενός νέου πολιτικού σχηματισμού και να εξηγήσει στον Ελληνικό Λαό πειστικά τι και πως ακριβώς πρέπει να γίνει, δηλαδή να εκφράσει ένα όραμα, να διατυπώσει ένα σχέδιο και να εξηγήσει την αναγκαιότητα λήψης ορισμένων συγκεκριμένων μέτρων όπως:
α) προσωρινή στάση πληρωμών τοκοχρεολυσίων επί του δημοσίου χρέους, συρρίκνωση και ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης, τόνωση της επιχειρηματικότητας
β) θεσμικές αλλαγές ώστε να κατοχυρωθούν μακροπρόθεσμα τα αποτελέσματα των σημερινών προσαρμογών και να μη πάει χαμένο το κοινωνικό κόστος που συνεπάγονται αλλά και να μη διολισθήσει η χώρα πάλι στις προηγούμενες καταστάσεις.
Ο Λουκάς Παπαδήμος φαίνεται να είναι αυτή τη στιγμή μία προσωπικότητα κοινής αποδοχής με βαθειά γνώση των οικονομικών προβλημάτων και την αναγνώριση των εταίρων, που θα μπορούσε να ηγηθεί μίας πολιτικής κίνησης. Από ότι γνωρίζουμε δεν δέχεται προς το παρόν να αναλάβει μια τέτοια πολιτική πρωτοβουλία. Ελπίζουμε όμως ότι αν ικανός αριθμός Ελλήνων του εξωτερικού και του εσωτερικού τον παρακινήσει, δεν θα αρνηθεί τελικά να αναλάβει τις ευθύνες του έναντι της πατρίδας.
Αν συμφωνείτε με την παρούσα πρόταση τότε επιβεβαιώστε με ένα e-mail με το όνομά σας. Ο χρόνος επείγει!
1. Κώστας Καρράς (Στουτγκάρδη)
2. Σπύρος Παρασκευόπουλος (Κολωνία)
3. Κυριάκος Ρέβελας (Βρυξέλες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου