EYΧΕΣ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ


ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η ΥΠΕΡΑΓΑΘΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΟΣ.

Ειδικά για τις φίλες Μαρίες Δέσποινες, Δέσπω, Δεσποινιώ, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω, Πιπίνα, Ελώνα, Ελλώνα, Ελόνα, Θεοτοκία, Κρυστάλλω, Κρουστάλλω, Κρουστάλω, Κρυσταλία, Κρυσταλλία, Κρουσταλένια, Κρίστι, Κρύστα, Μάρω, Μαριώ, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαριέττα, Μαρούσα, Μάρσια, Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα, Μιρέλλα, Μυρελλα, Μιρέιγ, Μιρέϊγ, Μιρεϊγ, Παναγιώτα, Γιώτα, Παναγιούλα, Γιούλα, Παναγούλα, Πάνη, Τότα, Τούλα, Πρέσβεια, Πρεσβεία, Συμέλα, Σιμέλα, Σουμελά, Γεσθημανή, Ιεσθημανή, Γεθσημανή, Μαρινίκη, Καθολική, Ηλιοστάλακτη αφιερώνω τους παρακατω στιχους:

ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ



Κατέβηκα στ’ ολάνθιστο μικρό μου περιβόλι

Όπου είναι όλα χαρωπά και λάμπει η φύση όλη

Για τη δική σου τη γιορτή λουλούδια να μαζέψω

Κι ένα μπουκέτο ολόδροσο για σένανε μα πλέξω.



Έκοψα ρόδα ευωδιαστά, γαρίφαλα, πανσέδες

Υάκινθους ,βασιλικούς και άλλους μενεξέδες

Που ντροπαλοί αποφεύγουνε τ’ αδιάκριτο το μάτι

Μοιάζουν θαρρείς πρωτόγνωρη και άδολη αγάπη.



Τράβηξα προς τα γιασεμιά δράμα είν’ η ζωή τους

Σε ένα τσ’ αυγής φιλί σβήνει απαλά η πνοή τους

Αγνές καρδούλες τρυφερές που αγαπημένο χέρι

Μπορεί με ένα του άγγιγμα το θάνατο να φέρει.



Στάθηκα στον παρθενικό, τον άσπιλο τον κρίνο

Που φάνταζε περήφανος για τ’ άρωμα το φίνο

Και τη λευκή του ομορφιά. Προχώρησα στις πασχαλιές

Που ναι χαράς το σύμβολο και μάζεψα αγκαλιές…



Σε μια γωνιά ξετρύπωσα σαν παραπεταμένα

Δυο μανουσάκια τρυφερά που φύτρωναν θλιμμένα

Κι απ’ τις μιμόζες ζήτησα πούναι τόσο λεπτές

Τα μυρωμένα κλώνια τους να μού διναν κι αυτές.



Πλήθος γαζίες έκοψα δειλές κι ωχροντυμένες

Άσπρες τρελές αμυγδαλιές, νυφούλες στολισμένες

Ζουμπούλια ,που θυμίζουμε τ’ άπειρο του ουρανού

Λεμονανθούς, π’ ονείρατα μας φέρνουμε στο νου…



Τις μαργαρίτες ρώτησα αν θέλεις να σου πούνε

Αυτές που είναι φλύαρες και πάντοτε μιλούνε

Κεινα που κρύβω στην καρδιά για σε αγαπημένη

Είναι η ψυχή τους άδολη μ’ αλήθεια στολισμένη.



Τα πέταλά τους έχουνε φωνή και απαντάνε

Σ’ όλους η ΑΓΑΠΗ αληθινή πονούν και λαχταράνε.

Ανάλαφρα μουρμουρητά με στόμα ερωτικό

Θε να σου ψιθυρίσουνε το ΝΑΙ στο μυστικό!...

IΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου