΄Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί με σημείωμά μου στο μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας τα ναρκωτικά. Αφορμή για να καταγραφούν οι παρακάτω απόψεις μου ήταν η πρόσφατη και πρώτη για το νέο χρόνο συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου στη διάρκεια της οποίας , συζητήθηκε πρόταση για τη λειτουργία θεραπευτικής μονάδας υποκατάστασης Τοξικοεξαρτήσεων στην Αχαΐα.
Στη συζήτηση που ακολούθησε ακούστηκαν πολλές και αξιόλογες απόψεις. Επειδή δεν έχω διόλου πειστεί ότι αυτές οι λύσεις είναι αποτελεσματικές για την απεξάρτηση των τοξικομανών, απείχα της ψηφοφορίας. ΄Ένοιωσα την ανάγκη να κάνω μια δήλωση, για να υπογραμμίσω επιγραμματικά πως είμαι υπέρμαχος της ελευθερίας της βουλήσεως της αυτοδιαθέσεως του ατόμου και της αποποινικοποίησης των χρηστών. Τόνισα επίσης πως έχει αποδειχθεί ότι τα μέτρα που λαμβάνονται πέρα από την ενημέρωση για την πρόληψη του φαινομένου, είναι όχι μόνο ανεπαρκή αλλά συντηρούν ελπίδες σωτηρίας αφού υπόσχονται μεθόδους διάσωσης, αποθεραπείας, αποτοξίνωσης, επανένταξης και όσα άλλα ηχηρά υπόσχονται οι διάφορες ανά τη χώρα θεραπευτικές, μονάδες. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κάποια ψευδεπίγραφα σωσίβια που εμφανίζονται στον ορίζοντα για να τρέφουν φρούδες ελπίδες οι χρήστες. ΄Όταν κάποιοι έξυπνοι παρακινούν τα παιδιά μας να δοκιμάσουν την πραμάτεια τους για να ζήσουν τους επίγειους παράδεισους, πίσω από το φόβο και τον κίνδυνο εθισμού σερβίρουν, σαν ελπίδα σωτηρίας, τις μονάδες αποθεραπείας Εκεί γίνεται ο αθέλητος ψυχαναγκασμός του νέου που στο όνομα της όποιας ψευδεπίγραφης προοδευτικότητας, της όποιας υποτιθέμενης σύγχρονης και μοντέρνας συμπεριφοράς του προβάλλεται ύπουλα και η ελπίδα σωτηρίας η οποία βαρύνει την επιλογή του λύνοντας του το δίλημμα. . Συλλογιέται πως κι αν ακόμη κάνει δοκιμαστική χρήση κι αν ακόμη εθιστεί στη χρήση, υπάρχει θεραπεία, έτσι τρέφει μια ελπίδα και μια σιγουριά πως ο δρόμος τον ναρκωτικών τελικά έχει δυνατότητα επιστροφής.
Ειπώθηκε στη συνεδρίαση πως κι ένας να σωθεί είναι μεγάλη υπόθεση. Ασφαλώς και είναι. ΄Όμως ποιος θα μας πείσει πως η ύπαρξη αυτών των λύσεων απεξάρτησης και αποκατάστασης δεν αποτελεί το άλλοθι για να δοκιμάζουν όλο και περισσότεροι νέοι τα σκευάσματα που τους σερβίρονται και δεν συμβάλλουν στην αύξηση του φαινομένου που σήμερα όπως ειπώθηκε φθάσαμε να έχουμε στη χώρα μας 300.000 εξαρτημένους .
Αφού με τόση σιγουριά προπαγανδίζουμε πως για τα ναρκωτικά υπάρχει δρόμος επιστροφής, πως τα ναρκωτικά δεν οδηγούν κατ΄ ανάγκην στο βέβαιο θάνατο , πως είναι απλώς ένα ταξίδι που στο τέλος του σε περιμένει μια Ιθάκη και ίσως μια Πηνελόπη γιατί να μη δοκιμάσει ο ανήσυχος και με διάθεση για περιπέτεια νέος;
Όμως ας σοβαρευτούμε. Είναι γεγονός πως έχει διαπιστωθεί ότι τα ποσοστά θεραπείας και αποκατάστασης είναι από ελάχιστα μέχρι μηδενικά. Σίγουρα ο εξαρτημένος ναρκομανής είναι άρρωστος και σαν άρρωστος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Όμως θα πρέπει να τονίσουμε πως ο κάθε πολίτης πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένος για τις συνέπειες της χρήσης των ναρκωτικών. Αφού γνωρίζει τις συνέπειες ας επιλέξει τη νόσο και το θάνατο.
Τα τελευταία χρόνια η διακίνηση των ναρκωτικών έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τούτο σημαίνει πως πίσω από τη διακίνηση των ναρκωτικών υπάρχει κάποια μεγάλη δύναμη που τα προωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου και στη δική μας. Φαίνεται πως το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών ,τσιγάρων τσιγάρα και λευκής σαρκός είναι σήμερα οι πλέον κερδοφόρες δραστηριότητες.
Η λύση του προβλήματος κατά την άποψή μας εντοπίζεται στην προσπάθεια που θα πρέπει να καταβληθεί για το μηδενισμό των κερδών των εμπόρων ναρκωτικών.
Για να μηδενιστούν αυτά τα κέρδη το μόνο όπλο είναι η νομιμοποίησή των ναρκωτικών, και η αποποινικοποίηση των χρηστών.
Και όταν λέμε νομιμοποίηση , δεν εννοούμε την πώλησή τους από τα περίπτερα , τα πολυκαταστήματα ή τα καφενεία, αλλά τη διάθεσή τους με συνταγή ιατρού σε τιμές κόστους αποκλειστικά από τα φαρμακεία.
Πόσα αλήθεια φάρμακα δεν κυκλοφορούν νομίμως που με την υπερβολική χρήση τους ή και απλώς τη χρήση τους επιφέρουν το θάνατο;
Ο θάνατος από το αλκοόλ, και το τσιγάρο, η πώληση και κατανάλωση των οποίων διαφημίζεται γιατί πρέπει να αποτελεί δικαίωμα ελεύθερης επιλογής του πολίτη και να μην αποτελεί το ίδιο δικαίωμα ελεύθερης επιλογής και ο θάνατος από τη χρήση οποιασδήποτε ναρκωτικής ουσίας;
Πέραν τούτου γύρω από ότι απαγορεύεται συντηρείται η μαγεία και ο μύθος του απαγορευμένου.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό και να υπάρξει πλήρης ενημέρωση για τις επιπτώσεις και τις συνέπειες για τη χρήση κάθε ναρκωτικής ουσίας και όποιου υποκατάστατου. Πως αυτές οι ουσίες οδηγούν σίγουρα στο θάνατο. Η επιλογή τους είναι δρόμος χωρίς επιστροφή.
Η αντίληψη πως στα ναρκωτικά οδηγεί η ανεργία ή φτώχια και η μιζέρια είναι καθαρά προπαγανδιστικό σύνθημα κάποιων που θέλουν να μας διαφημίσουν πολιτικές παραδείσων τους οποίους ευαγγελίζονται και από τους οποίους και οι ίδιοι έχουν εξοριστεί.
Τα ναρκωτικά απαιτούν δαπάνες που οι άνεργοι, και οι φτωχοί της γης οι κολασμένοι δεν διαθέτουν. Οι άνεργοι μπορεί να γίνουν βαποράκια για να εξασφαλίζουν τη δόση τους και τίποτε περισσότερο.
Εάν θέλουμε σοβαρά να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα των ναρκωτικών η λύση είναι μία και είναι αυτή που περιγράψαμε παραπάνω.
Πρέπει όμως οι υποψήφιοι χρήστες να γνωρίζουν και τις συνέπειες του νόμου της ζωής.
Η όποια επιλογή είναι ελεύθερη, για υπεύθυνους και ελεύθερους πολίτες.
Η επιλογή όμως, χρήσης αυτών των ουσιών, πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως αποτελεί δρόμο χωρίς επιστροφή. Ναρκωτικά=Θάνατος.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου