ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Επειδή θεωρώ πως στις δημοκρατίες κανένας
λόγος και πρόταση δεν πέφτουν στο κενό, θα αρθρώσω τη δική μου
πρόταση για ένα σημαντικό πρόβλημα που κατά την άποψή μου
αντιμετωπίζει η χώρα μας το δημογραφικό.
Μετά την «ευλογία» της μετανάστευσης που υπήρξε από τις σοβαρότερες
αιτίες συρρίκνωσης του Ελληνισμού, στα μεταπολεμικά χρόνια η
υπογεννητικότητα είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα αφού πλέον με
μαθηματική ακρίβεια, η χώρα μας αφελληνίζεται και εάν συνεχιστεί η
ακολουθούμενη πολιτική στο ζήτημα θα αποτελέσει τόπο εγκατάστασης
οικονομικών και άλλων μεταναστών οι οποίοι παρουσιάζουν μια θεαματική
γεννητικότητα που θα έπρεπε να προβληματίζει.

Μια ακόμη ιδιαίτερη παράμετρος του προβλήματος
είναι και το φαινόμενο της ερήμωσης της υπαίθρου. Η αστυφιλία, σαν
αποτέλεσμα της αδιαφορίας των αρμοδίων για τη δημιουργία ανθρωπίνων
συνθηκών και ο προβαλλόμενος από τα Μ. Μ. Ε. τρόπος ζωής των
πόλεων είναι παράγοντες που συντελούν στην υπογεννητικότητα.

Οι νέοι στερήθηκαν προσανατολισμού και
ιδεολογικών προτύπων, σήμερα επιδιώκουν πρώτα να προμηθευτούν
αυτοκίνητο, να απολαύσουν τα αγαθά της τεχνολογίας και της προόδου
και δεν δίδουν σημασία στη δημιουργία οικογένειας και τη γέννηση
παιδιών.

Καταλυτικό ρόλο διαδραματίζει το θέμα της
απασχόλησης, και η νοοτροπία των νέων μας να προτιμούν να παραμείνουν
χωρίς εργασία εάν δεν εξασφαλίσουν εργασία σε γραφείο και υπό σκιάν.
Το Δημογραφικό πρόβλημα δεν έχει τις αιτίες του
μόνο στην οικονομική δυσπραγία όπως εμφανίζεται από πολλούς ,είναι
πολυσύνθετο και πολυδιάστατο, απόδειξη ότι οι οικονομικά ισχυροί δεν
αποκτούν πολλά παιδιά.

Η υπογεννητικότητα έχει άμεση σχέση με την πολιτική
που εφαρμόζει η εκάστοτε Κυβέρνηση αλλά και τις αξίες που εμφανίζει
να προβάλει στους νέους πολίτες.
Από την πολιτική της εξαρτάται εάν κάποιος που έχει διάθεση να
αποκτήσει παιδιά θα το επιχειρήσει όταν γνωρίζει ότι μαζί με τη δική
του διάθεση υπάρχει και ανάλογη της πολιτείας να βοηθήσει.
Θα πρέπει να είναι παγιωμένο το αίσθημα εμπιστοσύνης και
αξιοπιστίας του πολίτη προς την πολιτεία. Τέτοιο αίσθημα όμως δεν
οικοδομείτε όταν μια Κυβέρνηση θεσπίζει ένα μέτρο φροντίδας και
έρχεται μια άλλη του ιδίου ή διαφορετικού κόμματος και το αναιρεί.
Κάτι παρόμοιο έγινε με τη θέσπιση χορήγησης του επιδόματος και της
σύνταξης στην πολύτεκνη μητέρα που στη συνέχεια μια άλλη Κυβέρνηση
έθεσε προϋποθέσεις ορίου εισοδήματος για τη χορήγησή τους κάτι που
στη συνέχεια κρίθηκε αντισυνταγματικό και υποχρέωσε στην
επαναχορήγησή τους .
Υπήρξε ένα μέτρο για μεταγραφές των παιδιών των πολυτέκνων που
σπούδαζαν στο εξωτερικό και στη συνέχεια με πρόφαση ότι το μέτρο
προσκρούει στην αρχή της ισότητας των πολιτών, καταργήθηκε.
Έτσι όπως αντιμετωπίζονται οι πολύτεκνοι δεν είναι δυνατό να
παγιωθεί σχέση εμπιστοσύνης, αναγκαία για τη δημιουργία κλίματος
αύξησης της γεννητικότητας.
Σε επίπεδο φροντίδας για την μητρότητα τα μέτρα στη χώρα
μας είναι του σταγονόμετρου. Ενδεικτικό της κατάστασης για το ζήτημα
αυτό είναι ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση , το παράδειγμα μιας γυναίκας με
μέσο εισόδημα 24.000 ευρώ το χρόνο: Έπειτα από έξι μήνες άδειας
μητρότητας η Ελληνίδα εργαζόμενη θα λάβει μόλις 1.984 ευρώ, η
Λουξεμβούργια 2.929 και η Βρετανή 3.903 ενώ την ίδια στιγμή τα
επιδόματα για τη Δανέζα, την Ιταλίδα και τη Σουηδέζα φθάνουν τις
10.728, 9619 και 9.527 ευρώ αντιστοίχως.
Το φορολογικό σύστημα για την πολύτεκνες οικογένειες είναι άδικο, οι
προτάσεις του πολυτεκνικού κινήματος για την εφαρμογή δικαίου
φορολογικού συστήματος δυστυχώς δεν έγινε έχει γίνει δεκτή.
Οι φορολογικές απαλλαγές που ακούμε κατά καιρούς είναι ασήμαντες για
τους πολυτέκνους. Οι πολύτεκνοι στην ουσία ανάλογα με τον αριθμό των
μελών των οικογενειών τους φορολογούνται για το ίδιο εισόδημα
δυσανάλογα από ότι οι άγαμοι ή και έγγαμοι με ένα και δύο παιδιά.
Το πρόβλημα της απασχόλησης είναι ένα σοβαρό ζήτημα και κυρίως των
πολυτέκνων και των παιδιών των. Υπάρχουν νόμοι που προβλέπουν κάποια
προτεραιότητα για τα παιδιά των πολυτέκνων και κάποια αναλογία, όμως
στην ουσία είτε δεν εφαρμόζονται είτε με κάποιες ποσοστώσεις
περιορίζονται οι θέσεις εργασίας.
Ένα από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολύτεκνες
οικογένειες, λόγω ακριβώς της οικονομικής αδυναμίας των , δεν έχουν
τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστηριακά μαθήματα
και βρίσκονται σε μειονεκτική θέση έναντι των παιδιών ευπόρων
οικογενειών και ο ανταγωνισμός μ’ αυτά είναι δύσκολος. Για αυτό
θεωρώ πως είναι προσχηματική η επίκληση της αρχής της ισότητας
για την κατάργηση των μεταγραφών των παιδιών των πολυτέκνων.
Εάν θέλουμε τη συνέχεια της Ελλάδας θα πρέπει να λάβουμε άμεσα μέτρα.
Μέτρα δημογραφικής πολιτικής. Να δημιουργηθεί ένα Υπουργείο
Οικογένειας που θα αναλάβει εκστρατεία για τη στήριξη και ενδυνάμωση
του θεσμού και την παροχή προϋποθέσεων για τη δημιουργία νέων
οικογενειών, νέων ανθρώπων. Πρέπει να ενδιαφερθούμε για τους νέους, να
τους προσφέρουμε πέρα από τη στοργή και την αγάπη που έχουν απόλυτη
ανάγκη, να τους εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο αύριο για μια καλύτερη και
μεγαλύτερη πληθυσμιακά και ηθικά Ελλάδα.